Yerel bir borç veren bulun

Borç veren, borçluya kredi veren gerçek veya tüzel kişidir. Kanun bir borç verene atıfta bulunur, başka bir terim alacaklı.

Kredi, ilgili tarafların farkında olmadığı birçok yaşam durumunda zaten verilmiştir. Örneğin, başlangıçta amaçlanan bedel olmadan sağlanan tüm sözleşmeye dayalı hizmetler zaten kredi verilmesini oluşturur. Bunlara avans ödemesi, peşinat, avans ödemesi (müşteri kredisi) veya tapu kaydına tabi teslimatın yanı sıra hesap kredisi veya tedarikçi kredisi dahildir. Kişisel bir kredi veya tasarruf mevduatı veya diğer banka bakiyeleri durumunda özel bir borç veren de mevcuttur.
Ticari borç verenler özellikle kredi kuruluşlarıdır. Kanunen, para kredisi ve kabul kredisi verilmesi (kredi işi) bir bankacılık işi olarak kabul edilir ve bankacılık denetleme makamının iznini gerektirir. İzinsiz bankacılık yapmak kanunen suçtur. Kredi kuruluşları, kredi riskini değerlendirmek için borçlunun kredibilitesini kontrol eder ve bu amaçla kredi belgelerinin ibraz edilmesini ister. Muhtemel borçlunun kredibilitesi yeterli değilse, kredi kuruluşu krediyi güvence altına almak için belirli kredi teminatı isteyebilir.

Ticari olmayan amaçlarla özel kişiler arasında verilen ve tüketici kredisi kanununa tabi olmayan krediler herhangi bir resmi şart gerektirmemekte ve bu nedenle sözlü olarak da sonuçlandırılabilmektedir. Bununla birlikte, yalnızca kanıt nedenleriyle, kredi anlaşmalarının yazılı olarak kaydedilmesi ve önemli anlaşmaların yapılması tavsiye edilir. Bunlara özellikle kredi tutarı ve türü, faiz oranı ve geri ödeme dahildir. Faiz oranı ve geri ödeme için önceden kararlaştırılan ödeme tarihlerinin sözleşmede belirtilmesi gerekir. Kredi sözleşmesi, borç veren ve borçlu tarafından imza ile müştereken kabul edildiğinde akdedilmiş olur.

Borç verenin üzerine düşen birkaç sözleşme yükümlülüğünden biri – kredi tutarının ödenmesine ek olarak – kredi kurumları söz konusu olduğunda tavsiye verme görevidir. Borç verenler olarak, tüketici kredisi sözleşmesinin münferit sözleşme hükümlerini borçluya yeterli şekilde açıklamak için yasal bir görevleri vardır. Buna göre “açıklamak”, borç verenin sözleşmeyi ve sözleşme şartlarını borçlu için anlaşılır hale getirmesi gerektiği anlamına gelir. Açıklamanın kapsamı, belirli kredi işleminin karmaşıklığına ve ayrıca borç veren tarafından açıkça görüldüğü ölçüde borçlunun anlama yeteneğine bağlıdır. Bununla birlikte, bu yükümlülük, borç verenin borçlunun kişisi hakkında bir fikir edinmesi gereken sözleşme tarafları arasında doğrudan bir görüşmeyi gerektirmez. Bu nedenle yazılı veya telefonla açıklamalar da mümkündür. Açıklama yapma yükümlülüğünün yerine getirilmesi, ortalama borçlunun anlayışına dayalı olacaktır. Ortalama bir borçlunun veya belirli bir borçlunun da sözleşmeye bağlı bir maddeyi anlamadaki güçlükleri ne kadar fazlaysa, açıklama yapma yükümlülüğünün yerine getirilmesine ilişkin şartlar da o kadar yüksek olacaktır. Borç verenin sözleşmeye yeni veya olağandışı sözleşme maddeleri eklemesi durumunda açıklama yapma yükümlülüğü de artar.
Açıklama, özel bir danışmanlık sözleşmesine dayanan tavsiyeden ayırt edilmelidir ve bunun arkasında kalır. Açıklamanın amacı, borç verenin borçluya, borçlunun amaçlarına ve finansal koşullarına en uygun şekilde uyarlanmış bir sözleşme konusunda tavsiyede bulunması değildir. Bunun yerine, borç veren, borçlunun kendi başına bilinçli bir karar verebilmesi için teklif edilen sözleşmelerin özelliklerini ve sonuçlarını sunmalıdır. Açıklamanın amacı, borçlunun sözleşmenin kendisi için faydalı olup olmadığını finansal koşulları ve sözleşmenin izlediği amaç temelinde değerlendirmesini sağlamaktır.
Hükme göre, borç veren, borçlu tarafından izlenen amacın borçlu için makul olup olmadığını kontrol etmek zorunda değildir. Tüketici Kredisi Yönergesi uyarınca özellikle şu hususlar açıklanmalıdır: Kanuna uygun olarak sözleşme öncesi bilgiler, sözleşmeye özgü etkiler ve teklif edilen sözleşme türlerinin temel özellikleri. Bu bağlamda, “geçerli olduğunda” terimi, açıklayıcı yükümlülüklerin tümünü ayrıntılı olarak listelemek için değil, açıklığa kavuşturmak için kullanılır. Hüküm, açıklama sağlama ve özellikle açıklama sağlama konusundaki diğer yükümlülükleri etkilemez. Bu, özellikle içtihat hukuku tarafından detaylandırılan bu tür açıklama görevleri için geçerlidir. Örneğin, borçlunun anlamış olması nedeniyle, sözleşme öncesi bilgilerin açıklanmasına gerek yoksa, ek bir açıklamaya gerek yoktur.